Kardeşi Olan Çocuğun Psikolojisi:

Ülkemizde ailelerin çocuk sayısı genelde birden fazladır. Çocukların herbiri ilgi bekler; özen ister. Aralarında ayrım yapamazsınız. Her birisinin beklentisi ayrıdır ve bir an önce yerine getirilmesini ister. Bir diğerine öncelik tanıdığınızda kırılır. Anaokuluna göndereceğiniz kızınızın saçını tararken, büyük oğlunuz ısrarla kalem kutusunu sorabilir ve bu arada en ufakları da ağlamaya başlayabilir. Çok çocuklu ailelerde bu tür sahnelere sıklıkla rastlanır. Tüm bunlara katlanmak için çelikten sinirler gerekebilir… Ancak tam tersi de mümkündür. En ufağı içeride ağabeyi ile oynarken ortanca kızınız hem size salata yapmakta yardım etmekte, hem de okulda canının neye sıkıldığını anlatmaktadır. Önemli olan bu tür anların birbirini dengeleyebilmesidir.

Bazı çocuklar annelerini, bazıları ise babalarını “sırdaş” olarak seçerler. Hatta evde yaşayan büyükanne ve baba da bu iş için tercih edilebilir. Bu tür tercihlerde aranan kişi olmamak sizi üzmemelidir. Ancak böyle bir kişi mutlaka mevcut olmalıdır. Çocuk kimin kendisini daha iyi anladığını gayet iyi kavrar. Kimin kendisine yardımcı olabileceğini gayet iyi bilir ve çok usta bir diplomattır.

Birden fazla çocuğu bir arada büyütmek sadece zorluklar yönünden ele alınamaz. Belirli bir yaşa gelmiş kız çocuğu, yeni doğmuş bebeğin bakımı konusunda annesine yardımcı olmaktan büyük bir zevk alır. Küçük kardeş annesine ya da babasına soramadığı soruların cevabını ablasından ya da ağabeyinden daha kolay alabilir.

Küçük kardeş diğerlerine bakarak geçireceği aşamaları daha kolay tasavvur edebilir. Ablası okula başladığı zaman, vakti geldiğin de kendisinin de okula gideceğini daha rahat kavrayabilir. Ablası onun önünde bir ufuktur. Onu kıskanabilir, ama yine de gizli bir hayranlık duyar. Gerçi aynı hayranlığı ana ve babasına da duymaktadır. Ancak bu hayranlık çok zor ulaşılabilecek bir hedeftir; oysa ablası ya da ağabeyi gibi olmak yakın bir hedeftir. Diğer yandan büyük kardeş ufak kardeşin neleri başaramadığını görerek kendisine olan güvenini pekiştirmektedir.

Kardeşler arasındaki ilişkiler, çocuğun ilerideki ilişkileri için bir idman sahasıdır. Her tür duyguyu önce bu alanda görür, hisseder: Sever ve kıskanır; kızar ve affeder; darılır ve barışır; verir ve alır… Okulda ve iş hayatında tadacağı birçok duyguyu ilk olarak kardeşleri ile olan ilişkilerinde yaşar. Anne ve baba arasındaki ilişki ne kadar olumlu, uyum ne kadar fazla ise, kardeşler arasındaki ilişki de o derece olumlu ve uyumlu olacaktır. Anne-babası sürekli tartışan bir çocuk, kardeşleri ile tartışmayı öğrenir; anne-babası anlaşan bir çocuk, kardeşleri ile anlaşmayı öğrenir. Üstelik tartışan bir anne- baba bir süre sonra barışabilirler, ama çocuğun bu etkiyi üzerinden atması çok daha fazla vakit alır.

Çocuklarınıza yapacağınız en büyük iyilik aralarında adil davranmaktır. Asla birini diğerlerine tercih etmemelisiniz. Hiç tasalanmayın; gerisini onlar kendi aralarında halledeceklerdir.